Roman Sichrawa (ur. 22.07.1869 roku w Myślenicach, zm. 13.04.1945), adwo­kat, dok­tor pra­wa, publi­cy­sta, dzia­łacz spo­łecz­ny, bur­mistrz i pre­zy­dent mia­sta Nowego Sącza. Odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Polonia Restituta.

Był absol­wen­tem Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Jagiellońskiego. Od 1919 do 1924 roku peł­nił funk­cję wice­bur­mi­strza, a następ­nie, w latach 1924–1933, pre­zy­den­ta mia­sta Nowego Sącza. We wrze­śniu 1939 roku na krót­ko został pre­zy­den­tem, następ­nie zastęp­cą komi­sa­rza mia­sta. W stycz­niu 1945 roku ponow­nie przy­jął funk­cję pre­zy­den­ta.

Był człon­kiem Rady Naczelnej Towarzystwa Demokratycznego we Lwowie, póź­niej człon­kiem Naczelnego Komitetu Narodowego. W latach 1920–1921 spra­wo­wał funk­cję pre­ze­sa Powiatowej Komendy Obrony Państwa.

Współtworzył Towarzystwo Tatrzańskie „Beskid”. Pełnił licz­ne funk­cje spo­łecz­ne. Stał na cze­le komi­te­tu odbu­do­wy Zamku Królewskiego w Nowym Sączu. Był pre­ze­sem Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół” w Nowym Sączu oraz pierw­szym Prezesem Klubu „Sandecja” a tak­że pre­ze­sem Towarzystwa Kasynowego, Kasy Zaliczkowej, Kasy Oszczędności, Towarzystwa Przyjaciół Harcerstwa.

Podczas II woj­ny świa­to­wej stwo­rzył w swo­im domu punkt prze­rzu­tu za „zie­lo­ną gra­ni­cę” oraz sie­dzi­bę Komitetu Pomocy Uchodźcom i Więźniom Politycznym.

Dr Sichrawa stał się dla miesz­kań­ców mia­sta sym­bo­lem odwa­gi, kie­dy odmó­wił proś­bie nie­miec­kie­go oku­pan­ta i na liście zakład­ni­ków, któ­rą kaza­no mu spo­rzą­dzić, zamiast nazwisk Sądeczan, wpi­sał dzie­się­cio­krot­nie wła­sne nazwi­sko.